Left-Handed Girl
Drama
108 minuten
Schrijvers
Sean Baker
Shih-Ching Tsou
Regie
Shih-Ching Tsou
Cast
Janel Tsai als Shu-Fen
Ma Shih-yuan als I-Ann
Nina Yeh als I-Jing
De langdurige samenwerkingspartner van Sean Baker, Shih-Ching Tsou, maakt haar soloregiestart met het tedere en ontroerende “Left-Handed Girl.”
Baker schreef het script samen met Tsou en monteerde de film; Tsou was producent en speelde bijrollen in Bakers “Tangerine,” “The Florida Project” en “Red Rocket.” Kort na Bakers triomf tijdens de Academy Awards met “Anora” herenigt hij zich met een oude vriend en keert hij terug naar veel van de ideeën en technieken die zijn vroege indie-werk kenmerkten.
Je voelt hun gedeelde liefde voor verhalen vertellen in elk moment van deze intieme en energieke film. Net als “Tangerine” is “Left-Handed Girl” gefilmd met een iPhone en gemaakt met veel vindingrijkheid, levendigheid en hart. De film plaatst je midden in de actie van de bruisende nachtmarkt van Taipei, vol knalroze en felgroene tinten.
En hij bevat een opwindende acteersensatie van de jonge Nina Ye, die op slechts negenjarige leeftijd al een ervaren kindster is. Ze heeft een houding en aanwezigheid die haar leeftijd overstijgen, evenals verrassende dramatische capaciteiten.
We zien de wereld vanuit het perspectief van Ye’s personage, I-Jing, terwijl zij samen met haar moeder en oudere zus vanuit het platteland naar de stad verhuist in de hoop op een nieuwe start. Soms gebeurt dit heel letterlijk, zoals in de openingsscène, waarin I-Jing door een caleidoscoop kijkt terwijl haar kleine gezin deze imposante stad binnenrijdt. Lage camerahoeken laten ons de drukke beelden en constante geluiden van de labyrintische markt ervaren zoals zij dat doet: met verwondering, wat moeite, en eindeloze mogelijkheden.
Zoals zo vaak in Bakers werk richt “Left-Handed Girl” zich op mensen aan de rand van de samenleving: gewone mensen die proberen een bestaan op te bouwen binnen economische en maatschappelijke beperkingen. De levendige en pientere I-Jing doet denken aan Brooklynn Prince’s Moonee in “The Florida Project,” een ander meisje dat zichzelf te vroeg moest zien te redden.
I-Jing gaat wel naar school—de zenuwen op haar schattige gezicht zijn duidelijk zichtbaar op de eerste dag—maar haar echte lessen komen van de nachtmarkt, waar haar moeder Shu-Fen (Janel Tsai) een noedelstalletje heeft gehuurd. Haar oudere zus I-Ann (Shih-Yuan Ma) helpt met tegenzin mee, maar verdient liever meer geld (en wil haar moeders gezeur vermijden) door ergens anders te werken.
En geld is een voortdurende zorg, zozeer dat de oplettende en ambitieuze I-Jing creatieve manieren vindt om zelf wat geld te verdienen en het gezin te helpen. Baker gebruikt levendige jumpcuts om het meisje te volgen tijdens haar neonverlichte avonturen, behendig gefilmd door cinematografen Ko-Chin Chen en Tzu-Hao Kao, met een percussieve score die een aanstekelijk ritme creëert.
Het wordt echter steeds duidelijker dat zelfs in deze moderne metropool Shu-Fen en haar dochters nooit ver zullen komen, simpelweg omdat ze de pech hebben vrouw te zijn. Haar scheiding blijft een last, en haar moeder zal haar of haar zussen nooit zo verwennen als de enige zoon in de familie. De verontwaardiging van Tsou over zulke ouderwetse genderrollen is subtiel maar onmiskenbaar.
En over archaïsche ideeën gesproken: I-Jing begint zich zorgen te maken dat de duivel in haar zit omdat ze linkshandig is. Dit idee komt natuurlijk van een man: haar traditionele en bijgelovige grootvader, die kritiek heeft op de manier waarop ze haar noedels eet. Haar poging om deze natuurlijke neiging te onderdrukken is soms zowel humoristisch als huiveringwekkend.
We raken ook betrokken bij het leven van grote zus I-Ann en wat ervan geworden is vergeleken met dat van haar jeugdvrienden die naar de universiteit gingen. Ze heeft een rebelse, coole uitstraling, maar wanneer ze zich mooi maakt om hen te vergezellen naar een kitscherig feest in een hotelsuite, zien we haar schaamte en kwetsbaarheid. Ma brengt al deze emoties op een manier die organisch en echt aanvoelt.
Maar uiteindelijk introduceert “Left-Handed Girl” te veel subplotlijnen, die allemaal tegelijk een explosieve climax bereiken tijdens een familiediner voor een verjaardag. De melodramatiek van deze scène voelt schokkend in vergelijking met het naturalisme van de rest van de film. Maar de uiteindelijke thema’s van vergeving, verzoening en verlossing blijven helder aanwezig, en het vreugdevolle beeld van Ye die door de gangen van de markt huppelt, is onmogelijk te weerstaan.
