Pets on a Train
Avontuur
87 minuten
Regie
Benoît Daffis
Jean-Christian Tassy
Scenario
Benoît Daffis
David Alaux
Eric Tosti
Jean-François Tosti
Stemmen
Damien Ferrette als Falcon
Hervé Jolly als Rex
Kaycie Chase als Maguy
Frantz Confiac als Hans
Emmanuel Garijo als Randy / Jimi
Nicolas Marie als Rico
De titel zegt eigenlijk alles. “Pets on a Train”, een coproductie van Amerikaanse en Franse studio’s, is een animatiefilm over een op hol geslagen trein, met huisdieren van verschillende soorten en persoonlijkheden als de enige passagiers, samen met een sluwe wasbeer genaamd Falcon en een zeer serieuze politiehond genaamd Rex. Het is zeker geen klassieker, maar wel een welkome film voor een vaak overgeslagen doelgroep: kinderen die te oud zijn voor “Gabby’s Dollhouse” en te jong voor “TRON: Ares.” De stemacteurs en het personageontwerp zijn middelmatig, en er zijn te veel personages. Maar de actiescènes zijn spannend, en de vaart in het verhaal, samen met geruststellende humor en enkele mooie karakterbogen, maken het tot een mild aantrekkelijke kijkervaring.
Falcon (later in de film leren we waar zijn bijnaam vandaan komt) is een soort Robin Hood voor straathonden en -katten, die voedsel steelt van picknickers en andere plaatsen om het aan zijn vrienden te geven. Het is bijna Kerstmis, en hij heeft een grote kraak op een trein gepland om een overvloedig feestmaal te organiseren. Zijn goede vriend, een duif, adviseert hem om de rasperige das Hans niet te vertrouwen, die Falcon begeleidt bij het hacken van de treinbesturing. Maar Falcon is optimistisch en goedgelovig. Omdat hij zo graag zijn vrienden wil helpen, blijft hij volhouden dat alles onder controle is.
Dat is het niet. Zodra Falcon de treinbesturing heeft gehackt, stuurt Hans – veilig achter een bureau terwijl hij het verloop op een scherm volgt – een opgenomen aankondiging uit, waarmee hij alle menselijke passagiers en het personeel van boord stuurt. Zodra zij weg zijn, begint de trein met enorme snelheid te rijden richting een bijna zekere crash.
Falcon bemachtigt de sleutel om de kooien van de huisdieren in de bagagewagon te openen. Ze omvatten een paar hippie-konijnen, waarvan het vrouwtje zwanger is, Victor, een arrogante Britse rashond, Ana, een koudbloedige maar warmhartige groene slang (zoals in Anaconda) die in muziekvideo’s heeft opgetreden met haar rapster-eigenares, een kanarie en een zenuwachtige papegaai die nooit heeft leren vliegen, Maggie, een goed bereisde en nuchtere gevlekte kat, een schildpad en een clownvis die kleine beroemdheden zijn omdat ze in reclames spelen, een eend, en twee huisdieren die door socialmedia-influencers worden gebruikt voor likes: een opgefokte suiker-verslaafde hond en een kat.
Wat voor mij het beste werkte, was de mechanica. De camerahoek op ooghoogte van de dieren en de dolly-shots zijn dynamisch. De film benut op aantrekkelijke wijze alles wat er mis kan gaan bij een op hol geslagen trein, bijna op “Mission: Impossible”-niveau van gevaar, bovenop, onder en ín de trein, met een uitstekende weergave van veranderingen in zwaartekracht en de krachtige effecten van snelheden in bochten.
Elke noodsituatie — wagons ontkoppelen, ontsnappen aan een brand, een instabiele brug oversteken — voelt realistisch en spannend. De poging om elk dier een achtergrondverhaal te geven werkt niet goed, maar het beste karakterwerk gebeurt juist tijdens de actiescènes, wanneer sommige dieren in paniek raken en anderen boven zichzelf uitstijgen — of vliegen. Ook de rigging (interne structuur) van de dierenbewegingen is uitstekend, en de animatoren hebben zichtbaar plezier met de bewegingen en capaciteiten van de verschillende reptielen, vogels en zoogdieren.
De film lijkt moeite te hebben om zijn doelgroep te begrijpen, met verwijzingen zoals “I love the smell of ketchup in the morning” en steken naar sociale media en oppervlakkige televisiepresentatoren — verwijzingen die waarschijnlijk geen weerklank vinden bij kinderen of hun ouders. Hoeveel kinderen zullen iets begrijpen van de teleurstelling van een personage dat gedegradeerd wordt tot kleine bijrollen als hij een ster wil zijn? Hoeveel zullen geraakt zijn door het feit dat de slechterik bereid is een hele trein vol dieren te doden om wraak te nemen op één?
Waarschijnlijk waarderen ze eerder een paar momenten van platte humor en de transformatie van wantrouwen naar samenwerking tussen de politiehond en de rovers-wasbeer, maar die elementen raken bedolven onder te veel afleiding. Het concept en de hoofdpersoon hebben veel potentieel, maar worden overschaduwd door een rommelig verhaal.
