Murder at the Embassy
Mysterie
90 minuten
Schrijver
Mark Brennan
Regisseur
Stephen Shimek
Cast
Mischa Barton als Miranda Green
Richard Dillane als Robert
Mido Hamada als Mamoud
Antonia Bernath als Betty
Kojo Attah als Walter
Raha Rahbari als Leila
Stephen Shimeks “Murder at the Embassy” voelt als een van die snelle en makkelijke boeken die u in een luchthavenboekhandel oppikt op weg naar uw vlucht. Misschien deed het u denken aan iets anders dat u eerder las en leuk vond. Misschien sprak de omslag u erg aan.
Maar wanneer u eindelijk uw stoel hebt gevonden en het boek vol verwachting openslaat, blijkt het als pageturner misschien net iets te luchtig. Het is gering van gewicht, niet zo opwindend als u had gehoopt, maar tegen de tijd dat de wielen weer landen, maakt dat niet veel meer uit. U bent het vrijwel al uit, of kunt in ieder geval al raden waar het naartoe gaat.
Maar voor fervente lezers en kijkers van mysteries is een snelle en eenvoudige zaak om op te lossen niet per se iets slechts. Als een netjes verpakte televisieserieaflevering, werpt “Murder at the Embassy” zijn kijkers direct in het hart van de mysterie met een onverklaarde dood. Vervolgens verzamelt onze ensemblecast zich: een actrice, een journalist, een vertaler, een secretaresse, een ambassadeur en zijn dochter, en de inmiddels beroemde amateurdetective Miranda Green (Mischa Barton) en haar schattige hond Blunder.
Haar reputatie voor het oplossen van een geruchtmakende zaak gaat haar vooruit, en al snel wordt haar expertise opnieuw ingeschakeld om antwoorden te vinden nadat de secretaresse van de ambassade dood wordt aangetroffen in het gebouw. Miranda racet tegen de klok om een zaak op te lossen die alleen maar groter en wilder wordt met elke nieuwe aanwijzing.
Shimek leunt zwaar op de invloed van Agatha Christie, zozeer zelfs dat het hoofdpersonage, Miranda, zelf een fervent lezer is van Christie en andere schrijvers van detectives in de eerste film, “An Invitation to a Murder,” die haar voorbereidde op een nieuwe carrière in misdaadoplossing. Zoals Christie’s Hercule Poirot lijken dood en mysterie haar te achtervolgen, waardoor zij telkens belandt in een nieuw avontuur.
Er zit een beetje van de “Knives Out”-reeks in, maar deze mysteriefilm probeert niet actueel of maatschappelijk scherp te zijn. In plaats daarvan is het meer als “Clue,” bijna opzettelijk camp in dialogen en plottwists. Beide films in de Miranda Green-serie koesteren de sfeer van de jaren 1930, de escapistische aard van Miranda’s verre avonturen en haar speurwerk.
Het lijkt alsof ze zelfverzekerder is geworden in haar vaardigheden, die nu een bijna Sherlockiaanse scherpte hebben om alles wat ze ziet te onthouden en de aanwijzingen met bovenmenselijke snelheid samen te voegen.
Schrijver Mark Brennan is bijna té happig op plotontwikkelingen, door twist na twist te gooien, maar alleen de meest voor de hand liggende aanwijzingen voor onze briljante detective achter te laten.
Op een bepaald moment verraadt een exemplaar van “Mein Kampf” een nazi-spion. De dialogen zijn teleurstellend eenvoudig, opgebouwd uit korte verklarende zinnen en personages zonder echte intrige, niets zoals de elegante verfraaiingen van Agatha Christie of de voortstuwende stijl van Sir Arthur Conan Doyle.
Deze controverse strekt zich uit tot internationale politiek en omvat zelfs lokale politieke bewegingen tegen Brits kolonialisme en de Egyptische koninklijke familie. Het ligt niet aan gebrek aan inspanning, het is gewoon te volgestopt met drama. Als “Invitation to a Murder” de “Glass Onion: A Knives Out Story”/“Murder on the Orient Express”-variant van de serie was, dan is “Murder at the Embassy” de “Death on the Nile”-nabootsing.
Als Miranda is Barton een pittige misantroop, iemand wiens openhartige aard niet te temmen is, zelfs als ze daarmee vijanden maakt. Toch blijft haar spel als de mensenschuwe misdaadoplosser die eigenlijk alleen van dieren houdt, zoals haar hond Blunder (wat een naam), relatief timide, vriendelijk en ongevaarlijk.
Miranda heeft af en toe de beveiligingsmedewerker van de ambassade nodig om haar te beschermen, wat opnieuw teleurstellend is. Haar personage mist de gravitas van Benoit Blanc, Poirot en Sherlock, of zelfs de onverschrokken geest van Jessica Fletcher uit “Murder, She Wrote,” die ook slechts een amateur-speurder was. Als u nog geen fan bent van de Miranda Green-fanclub, zal “Murder at the Embassy” weinig kunnen doen om nieuwe kijkers te imponeren.
